To "คุณความรัก"
จดหมายฉบับนี้ฉันเองก็ไม่ทราบว่าจะจ่าหน้าซองเป็นบ้านเลขที่เท่าไร ถึงคุณที่ชื่อว่าอะไร ดังนั้นฉันขอเรียกคุณว่า "คุณความรัก" นะคะ
นานแล้วที่วัยรุ่นอย่างฉันมักไม่ได้ใส่ใจหรือเห็นความสำคัญของคำว่าจดหมาย ที่เป็นกระดาษและมีข้อความบรรยายที่ไม่สั้นหรือยาวจนเกินไป ซึ่งก็ไม่บ่อยนักที่ฉันจะได้ยินคุณพ่อคุณแม่ฉันพูดถึงเมื่อสมัยท่านยังหนุ่มสาว
ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าฉันได้พบคุณ (คุณความรัก) แต่ฉันเชื่อว่าการพบเจอ “ความรัก” เข้าจังๆ กับใครสักคนมันก็คงเป็นเรื่องที่สวยงามไม่น้อยเลย...แต่ ผู้ใหญ่หลายคนมักบอกว่าฉันยังเด็กเกินไป ยังไม่เข้าใจความรักดีพอ มันเร็วเกินไป สิ่งที่เขาพูดมันถูกต้องแล้วหรือ?...
อ้อ!ฉันเคยเห็นคนที่ผิดพลาดและเจ็บปวดเพราะเรื่องความรักด้วย พวกเขาบางคนก็เป็นวัยรุ่นเช่นเดียวกับฉัน หลายคนร้องไห้ฟูมฟาย หลายคนฆ่าตัวตาย “ความรัก”...คุณพาคนสองคนมาพบมาผูกพันกัน มา “รักกัน” แต่เมื่อคุณทอดทิ้งเขาทั้งสองไป กลับเกิดเรื่องน่าสะเทือนใจแบบนี้ขึ้น คุณช่างใจร้ายเหลือเกิน ถ้าเป็นเช่นนี้ในใจฉันก็เริ่มกลัวคุณเสียแล้วล่ะ!เมื่อคุณจากไปจะทำให้ฉันเจ็บปวดเช่นนั้นหรือ? คุณโหดร้ายมากขนาดนั้นเชียวหรือ? งั้นที่ว่าความรักสวยงามก็คงจะไม่จริงเสียแล้วสิ?...
เมื่อคุณมีทั้งด้านที่แสนงดงามและน่าหวั่นกลัวหรือถ้ามันยังเร็วเกินไป ฉันยังควรจะมี “ความรัก” อยู่ไหม? ถ้าตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา...แล้วอีกนานแค่ไหนเวลาที่สมควรจึงจะเดินทางมาถึงฉันสักที?... ”ความรัก”... ได้โปรดตอบฉันที ด้วยความสงสัย ความหวัง และรอคอย
ฉันเขียนลงท้ายจดหมายเช่นนั้น เพราะยังไม่แน่ใจว่ารักเป็นเช่นใด จนกว่าฉันจะได้รับคำตอบจาก “ความรัก” ฉันไม่รู้ที่อยู่ของความรัก ฉันจึงตัดสินใจปิดปากซองจดหมายทั้งที่ยังไม่ได้จ่าหน้าซอง ฉันฝากมันไปกับสายลม หวังว่าสายลมจะนำจดหมายนี้ให้คุณอ่าน เมื่อคุณอ่านแล้วได้โปรดตอบฉันด้วยนะ“ความรัก”
แต่ในส่วนลึกๆๆ ของจิตใจวัยรุ่นอย่างฉันที่ผู้ใหญ่มักกล่าวหาว่าฉันนั้นไม่คู่ควร ฉันคิดว่าความรักนั้นไม่เคยทอดทิ้งใคร ความรักมักอยู่ที่นั้นเสมอ คงมีแต่เพียง "คนรัก" ต่างหากที่ทอดทิ้งกัน
สุดท้ายนี้ ฉันเชื่อว่า จะมีคุฯความรักสักคนที่ตอบฉันบ้าง จากจดหมายฉบับนี้ ฉันขอเฝ้ารอคุณค่ะ คุณความรัก
Form "ฉันที่เป็นวัยรุ่น"
จดหมายกระดาษที่ผมเกือบลืมไปแล้วว่ายังสามารถเขียนอธิบายความรู้สึกได้ดี
ตอบลบ